„Cichy dom” to rzeźba, która wytwarza wspomnienia.
Składa się z ludzkich oddechów- ciepłych i miarowych, wypełniających wnętrze, którego nie ma.
Jej wymiar materialny tworzą ludzie.
Wystarczy zebrać odpowiednią grupę i znaleźć na mapie miasta miejsce, gdzie stał dom, ale go już tam nie ma.
Może są jego pozostałości, znaki.
Kawałek fundamentu, przy którym możemy postawić stopę.
Drzewo owocowe będące dawniej schronieniem przed upałem.
Fragment talerza wdeptanego w ścieżkę.
Ustawiamy się wypełniając przestrzeń sobą, oddychając i ocieplając nieistniejące ściany.
Jaką temperaturę wytworzymy?
Czy będzie to temperatura cichego domu?
Naszego domu?
A może będzie to tymczasowe schronienie, za każdym razem inne?
Ci, którzy próbują stworzyć namiastkę domu przy granicy polsko-białoruskiej siedzą blisko siebie.
W grupach.
Próbują wypełnić ściany nieistniejącego domu.
Po cichu.
Spróbuj być częścią tej rzeźby. Znajdź grupę znajomych lub nieznajomych. Stańcie blisko siebie. Stwórzcie linię Cichego Domu. Oddychajcie. Wasze ciała staną są jego murami. Oddechy to wnętrze. Zróbcie zdjęcie i wyślijcie je na adres nomadyczna@gmail.com. Umieszczę je na stronie Cichego Domu. Będziesz jego częścią. Wspólnie stworzymy mapę.