ECHO ARCHIWUM / Antypodręcznik. Jak zbudować niewidzialne miejsce / Kliniczny Szpital Psychiatryczny SPZOZ w Rybniku / CSW Kronika w Bytomiu 2023
Echo archiwum jest zbiorem. Przekazem dziesięciu osób pracujących wspólnie przy jednym stole. Każdy coś przyniósł. Każda coś przyniosła. Z domu, z szafy, z pudełka, ze świata na zewnątrz. To, co przyniesione jest zbiorem historii. Opowieści, które tworzą zawieszone w przestrzeni archiwum.
Zdjęcie Cioci przekazane przez Babcię
Kieszonkowa Biblia
Kłódka
Łańcuszek
Zdjęcie dzieci z grzybobrania
Maskotka żaby
Maskotka misia
Fotografia z egzotycznych wakacji
Okładka płyty z muzyką: „Hity wszechczasów”
Zdjęcie ogrodu
Echo odbija się. Powtarza. Czasem w poszarpany sposób przekazując pojedyncze słowa. Przestrzeń parkowa wchłania je. Drzewa słuchają. Budynki patrzą przymglonymi przez kraty oczami. Spragnione wody fontanny piją opowieści odwiedzających. Ścieżki wyznaczają kierunki ruchu. Tworzą mapę.
Echo archiwum rozchodzi się jak kręgi na wodzie. Pojedyncze, czasem poszarpane obrazy tworzą konstelacje, które równie dobrze mogłaby się ułożyć w zupełnie inny sposób. Wystarczy zamieszać patykiem w wodzie, lub, jak w tym przypadku pozamieniać skrawki tkanin. Tych z drugiej ręki, których historię wyznacza dotyk. To właśnie dotyk był zmysłem, tworzącym ścieżki działania warsztatowego. Tworzenie archiwum poprzez zdzieranie naskórka papieru. Docieranie do emulsji. Do obrazu. Pamięć dotyku uwalniała myślenie o miękkości przedmiotów i bliskości. Oddalała samotność.
Echo archiwum opowiada w różnych kierunkach. Nie ma linearnej struktury. Tam, gdzie kończy się jego opowieść może zacząć się Twoja. Możesz ją podjąć, kontynuować, dopisywać.